Wapń I Beta-hydroksymaślan wapnia

Co to jest Wapń I Beta-hydroksymaślan wapnia?

Właściwości: Zdrowe kości? Tylko z wapniem! To dzięki wapniowi kości zyskują odpowiednią twardość i mogą być bardziej wytrzymałe. W końcu prawie cała zawartość wapnia, który znajduje się w naszym organizmie, magazynowana jest właśnie w kościach. Pierwiastek ten jest ich podstawowym materiałem budulcowym. Z tego powodu zadbanie o właściwy poziom wapnia w naszym ciele to jeden z najlepszych sposobów na zapobieganie demineralizacji kości oraz osteoporozie.

Choć wzmocnienie układu kostnego to z pewnością podstawowa funkcja tego makroelementu, nie wolno przy tym zapominać o pozostałych jego właściwościach. W ludzkim organizmie wapń odpowiada także za sprawność mięśni, regularność snu, szybkość gojenia się ran czy nawet dobre samopoczucie. Wspomaga również działanie układu nerwowego, bowiem uczestniczy w przewodzeniu impulsów nerwowych. Suplementacja wapniem jest szczególnie przydatna, kiedy chcemy poprawić swoją zdolność do zapamiętywania. Naukowcom udało się bowiem ustalić, że wapń jest nieodzowny do tego, żeby w mózgu powstawały nowe połączenia między neuronami. Ta fascynująca zdolność naszego umysłu, fachowo nazywana neuroplastycznością, jest jednym z głównych mechanizmów, dzięki którym powstaje pamięć długotrwała. A zatem stosując wapń, zwiększamy intelektualną wydolność naszej głowy, zwłaszcza w zakresie przyswajania nowych informacji.

Mniej znanym faktem może być to, że wapń ma także wpływ na zdolności obronne naszego organizmu. Pierwiastek ten stymuluje działanie komórek, które uczestniczą w reakcji immunologicznej. Jest ponadto jednym z tych makroelementów, które odpowiadają za utrzymanie homeostazy w organizmie. Mianowicie wapń reguluje przepuszczalność błon komórkowych, bierze udział w wielu procesach metabolicznych oraz przeciwdziała powstawaniu stanów zapalnych. Jednocześnie reguluje pracę układu pokarmowego, wspierając prawidłową perystaltykę jelit oraz wytwarzanie niezbędnych enzymów trawiennych. Wszystkie te właściwości mają niezwykle korzystny wpływ na naszą witalność. 

Warto pamiętać, że skuteczność działania wapnia jest w dużej mierze zależna od ilości witaminy D3 w naszym organizmie. Zadaniem tej witaminy, poza wsparciem układu odpornościowego czy też gospodarki hormonalnej, jest m.in. utrzymywanie odpowiedniego poziomu wapnia. Oznacza to, że te dwa związki zawsze idą ze sobą w parze i warto jest dbać o to, żeby nie brakowało nam żadnego z nich. W ten sposób z pewnością przysłużymy się naszemu organizmowi!

Występowanie: Podstawowym źródłem wapnia w przeciętnej diecie jest nabiał. Mleko i jego przetwory dostarczają ok. 70% tego pierwiastka, przy czym jego wchłanianiu sprzyja obecność kultur bakterii probiotycznych i witaminy D. Oprócz mleka, jogurtów i serów źródłami wapnia są także: łosoś, soja, szpinak, jarmuż, nasiona chia, kapusta pekińska, sardynki, fasola. Dzienne zapotrzebowanie na ten pierwiastek dla dorosłej osoby wynosi 1000 mg, przy czym u kobiet wzrasta w okresie ciąży, laktacji i po menopauzie.

Szczypta biochemii: Wapń (Ca) to pierwiastek z grupy metali ziem alkalicznych. W czystej postaci jest ciałem stałym o srebrzystoszarej barwie (choć niekiedy bywa określany jako bladożółty). Ma twardość zbliżoną do ołowiu, ale daje się, choć z trudem, kroić nożem. Reaguje z tlenem z powietrza i szybko pokrywa się warstwą tlenku. Dlatego musi być przechowywany np. w nafcie. Wapń jest bardzo ważny dla funkcjonowania wielu organizmów. U ludzi jest niezbędny do aktywacji wielu enzymów, uczestniczy w wydzielaniu hormonów i neuroprzekaźników, bierze udział w krzepnięciu krwi, skurczach mięśni, reakcjach odpornościowych i procesach regeneracyjnych. Ciało dorosłego człowieka zawiera 900-1300 g wapnia. Niemal cała pula tego pierwiastka, bo aż 99%, zmagazynowana jest w kościach, w postaci hydroksyapatytów. Pozostały 1% występuje w postaci zjonizowanej w płynie śród- i pozakomórkowym.

Ciekawostka: W przyrodzie wapń nie występuje w stanie wolnym. Tworzy za to wiele związków chemicznych, z których najbardziej rozpowszechniony jest tlenek wapnia (CaO). Wykorzystując ten związek w reakcji hydrolizy, angielski chemik sir Humphry Davy po raz pierwszy zidentyfikował wapń jako pierwiastek w 1808 roku.