Witamina B1 I Monoazotan tiaminy

Co to jest Witamina B1 I Monoazotan tiaminy?

Właściwości: Witamina B1 jest zaangażowana w wiele kluczowych procesów, które zachodzą w naszym organizmie. Przede wszystkim uczestniczy w przemianach metabolicznych oraz reguluje pracę układu pokarmowego. Jest ona konieczna do tego, żeby węglowodany były przekształcane w glukozę stanowiącą podstawowe źródło energii dla naszych komórek. Niedobór tej witaminy może z kolei prowadzić do chronicznego zmęczenia i sprawiać, że będziemy się czuć osłabieni. Jednocześnie związek ten reguluje działanie mięśni gładkich odpowiedzialnych za trawienie, a także stymuluje wydzielanie soków trawiennych, które ułatwiają przetwarzanie jedzenia, a w konsekwencji również wchłanianie niezbędnych substancji odżywczych. Ponadto witamina B1 ma korzystny wpływ na pracę układu nerwowego. Wspiera bowiem proces mielinizacji aksonów, przez co impulsy nerwowe mogą być przesyłane między neuronami w efektywny sposób. W dodatku wspomaga aktywność acetylocholiny – jednego z kluczowych neuroprzekaźników zaangażowanych w procesy poznawcze oraz sprawność przetwarzania informacji. W mózgu witamina ta przyczynia się również do zwiększenia odporności na stres. Pomaga przy tym zachować dobre samopoczucie i wzmacnia równowagę psychofizyczną. A jako że ma ona istotne znaczenie w kontekście pracy układu krążenia, wszechstronnie wspiera witalność całego organizmu.

Występowanie: Tiamina występuje w znacznych ilościach w tkankach, które są aktywne metabolicznie. Dlatego do jej najbogatszych źródeł zalicza się podroby – wątróbkę i serca. Do dobrych źródeł należą także: mięso i wędliny (zwłaszcza wieprzowe), pełnoziarniste produkty zbożowe, rośliny strączkowe, drożdże, orzechy, nasiona słonecznika, ryby, owoce i warzywa.

Szczypta biochemii: Tiamina jest związkiem heterocyklicznym. Jej cząsteczka zawiera dwa połączone mostkiem metylenowym pierścienie: tiazolowy i pirymidynowy. W pierwszym z nich obecna jest reszta metylowa i hydroksylowa, a w drugim – metylowa i aminowa. Ludzki organizm nie jest w stanie sam wytwarzać tiaminy, dlatego konieczne jest dostarczanie jej z pokarmem. Monoazotan tiaminy przekształcany jest w organizmie do formy aktywnej – difosfotiaminy, zwanej też pirofosforanem tiaminy. Związek ten jest kofaktorem wielu enzymów, których działanie jest kluczowe dla procesów życiowych.

Ciekawostka: Tiaminę odkrył i wyodrębnił z otrąb ryżowych polski biochemik, Kazimierz Funk w 1911 roku. Prowadził on wówczas badania nad chorobą beri-beri i odkrył, że osoby spożywające brązowy ryż są na nią mniej podatne niż te, które jedzą ryż biały. Funk jest również twórcą słowa “witamina”, które po raz pierwszy wprowadził do świata naukowego w swojej publikacji w The Journal of State Medicine w 1912 roku.