W trakcie naszego codziennego funkcjonowania nieustannie bombarduje nas niezliczona ilość obrazów i dźwięków, często zupełnie ze sobą niezwiązanych. Jaki mechanizm pozwala mózgowi “odfiltrować” te bodźce, które nas rozpraszają i przyjmować te, które pomagają nam w realizacji określonego zadania? Zespół naukowców z Uniwersytetu Riverside w Kalifornii dokonał odkrycia, które być może przyniesie odpowiedź na to pytanie.
Usiądź. Zamknij oczy. Uwolnij napięcie z dłoni, ramion i szyi. Rozluźnij zaciśnięte powieki, zmarszczone czoło. Pozwól, by siła grawitacji przygwoździła Twoje ciało do podłoża. Pozwól mu na bezwładność; jest tak ciężkie, że nie masz siły go podnieść. Usłysz i poczuj swój oddech. Gdzie ma swój początek, gdzie koniec. Skąd właściwie pochodzi? Zauważ podmuch wiatru wkradającego się przez uchylone okno. I poczuj ciśnienie, jakie wywiera zastałe powietrze na Twoich rękach, udach, stopach... Skąd właściwie wiesz, jaki kształt ma Twoja ręka, tors, lewy mały palec u stopy? Skąd ta pewność, że w ogóle go masz? Usłysz wszystkie dźwięki i pochłaniaj je jak gąbka. Obserwuj, nie oceniaj. Spróbuj zatrzymać każdy z nich na dłużej. Teraz otwórz oczy.
Od zawsze seks i miłość stanowią koła napędowe ludzkości, a przynajmniej sztuki i literatury. Już sam ten fakt wystarczy za dowód na to, jak bardzo są one dla nas ważne. Od tysiącleci też staramy się wyjaśnić, co właściwie dzieje się z nami, kiedy się zakochujemy. Gdzie właściwie znajduje się siedlisko uczuć, w głowie, w sercu, w wątrobie czy jeszcze gdzie indziej? No i jakie jest – oprócz oczywiście prokreacji – znaczenie seksu jako takiego? Czy musi się on wiązać z wyższymi uczuciami, czy też jest czysto fizycznym aktem służącym rozładowaniu bliżej nieokreślonego napięcia? Czy od miłości można się uzależnić, tak jak od narkotyków?
Ludzki mózg wyewoluował na powierzchni Ziemi, dlatego jest przystosowany do panujących na niej warunków, takich jak ciśnienie i skład atmosfery czy grawitacja. Wydaje się jednak, że gatunek ludzki nie zadowoli się tylko jedną planetą. Co prawda do tej pory nie udaliśmy się dalej niż na naszego naturalnego satelitę, ale w planach mamy znacznie więcej. Osiąganie nowych poziomów zawsze rodzi mnóstwo pytań. I jak kiedyś zastanawiano się, czy wieża Eiffla nie będzie zbyt wysoka, by móc na niej oddychać, a później czy da się przeżyć lot w kosmos, tak teraz pojawia się nowe pytanie: czy ludzki organizm jest w stanie znieść długie przebywanie w stanie nieważkości?
Zmęczenie? Przytłoczenie? Przepracowanie? Ten stan jest pewnie znajomy każdemu z nas. Wygląda na to, że istnieje prosty i ogólnodostępny sposób, by zrelaksować umysł - bez recepty. Otóż coraz więcej naukowców dowodzi, że spędzanie czasu w otoczeniu natury przynosi naszej psychice wymierne korzyści. Jakie konkretnie? O tym będzie później. Gdy następnym razem poczujecie się przebodźcowani, odpowiedzcie sobie na pytanie - kiedy ostatnio byliście na dworze? Może okazać się, że lek na przebodźcowanie znajduje się tuż za progiem.
Newsletter
Zapisz się na nasz newsletter, aby otrzymywać informacje o super promocjach oraz o najnowszych wpisach na naszym blogu.