Co to jest Żeń-szeń syberyjski ekstrakt 0,8% | Eleutherococcus senticosus?

Właściwości: Eleuthero jako surowiec zielarski w świadomości mieszkańców zachodu obecne jest dopiero od lat 50. XX wieku. Wtedy to rosnąca popularność “króla ziół” – żeń szenia – spowodowała znaczący wzrost jego ceny i spadek dostępności. Zwrócono więc uwagę na roślinę, którą wschodni zielarze znają od tysiącleci i przypisują jej równie niesamowite właściwości. Gdy znalazły one naukowe potwierdzenie, eleuterokoka zaczęto nazywać – od miejsca jego obfitego występowania – “syberyjskim żeń-szeniem”. Czy naprawdę może on konkurować z tym właściwym?

Obie rośliny zaliczane są do grupy adaptogenów. Oznacza to tyle, że ich spożywanie ma uogólniony, dobroczynny wpływ na funkcjonowanie organizmu. I rzeczywiście – badania dowiodły, że przyjmowanie wyciągu z E.senticosus wpływa korzystnie na tak ważne wyznaczniki dobrego zdrowia, jak chociażby na poziom cholesterolu we krwi. W trakcie badań klinicznych z udziałem sportowców potwierdzono także, że związki aktywne zawarte w korzeniu i kłączu tej rośliny powodują wyraźny wzrost wytrzymałości i ogólnej wydolności organizmu. Nie do przecenienia jest również ich wpływ na pracę wątroby – naszego centrum detoksykacji. Przyjmowanie wyciągu z eleuterokoka nie tylko chroni wątrobę przed stłuszczeniem i poprawia metabolizm, tak dla niej szkodliwego, alkoholu etylowego, ale także wzmaga produkcję przeciwutleniaczy, które działają ochronnie na cały organizm.

To właśnie w kwestii “ochrony” Eleuthero ma najwięcej do zaoferowania. Jego wielokierunkowy wpływ na układ odpornościowy sprawia, że przyjmowanie go jest niezwykle skuteczną metodą na zabezpieczenie się przed infekcjami. Mówiąc oględnie, dzięki wyciągowi z tej rośliny w walce z drobnoustrojami nasz organizm dysponuje armią większą, sprawniej dowodzoną i lepiej ze sobą skomunikowaną. Niejako na dokładkę, w walce z wirusami Eleuthero oferuje również dywersję w postaci związków aktywnych, które hamują ich namnażanie. Taką skutecznością (dowiedzioną naukowo) nie może poszczycić się nawet żeń-szeń właściwy!

Występowanie: Eleuterokok kolczasty (Eleutherococcus senticosus) to mały krzew należący do rodziny araliowatych (Araliaceae). Naturalnie występuje głównie na terenie Syberii, ale także Mandżurii, Chin, Japonii i Korei. Rośnie głównie w górskich lasach iglastych i mieszanych, gdzie tworzy małe skupiska w zarośłach i na brzegach cieków wodnych. Charakterystyczna dla rośliny jest zdrewniała, gęsto pokryta kolcami łodyga, z której wyrastają pięciopalczaste liście. Posiada bardzo drobne, białe kwiaty, które wyrastają licznie na długich szypułkach tworząc kuliste kwiatostany. W ich miejscu pojawiają się owocostany, które stanowią przylegające do siebie kuliste, czarne owoce. Surowiec zielarski stanowi podziemna część rośliny, czyli korzeń i kłącze.

W chińskiej medycynie ludowej eleuterokok kolczasty jest stosowany od ponad 2000 lat jako środek na przeziębienie i grypę oraz infekcje układu oddechowego. Chińczycy zalecali go również w celu podniesienia życiowej energii i witalności. Świat zachodni usłyszał o nim dopiero w latach 50. XX wieku, gdy ze względu na małą dostępność i wysoką cenę żeń-szenia właściwego (Panax ginseng) poszukiwano surowca o podobnych właściwościach. A to za sprawą rosyjskich naukowców, których badania potwierdziły wielokierunkową aktywność biologiczną Eleuthero. W konsekwencji eleuterokok kolczasty został umieszczony w sowieckiej farmakopei jako zioło lecznicze w 1962 roku.

Szczypta biochemii: Substancjami, którym eleuterokok kolczasty zawdzięcza swoje właściwości są przede wszystkim eleuterozydy. Pod względem chemicznym należą one do grupy glikozydów i są między innymi pochodnymi lignanu (eleuterozydy B, B4, E i D), kumaryn (eleuterozyd B1) i saponin (eleuterozyd A, I, K, L i M). Pomimo, iż 80% zawartości wszystkich związków z tej grupy stanowią eleuterozydy B i E, to za najważniejsze uważa się eleuterozydy A, B, C, D i E. Oprócz nich, w roślinie zawarte są także: saponiny triterpenowe (ciwujanozydy), olejki eteryczne, polisacharydy, sterole, glikoproteiny oraz mikro- i makroelementy.

Ciekawostka: Żucie korzenia Eleuterokoka kolczastego było powszechnym zwyczajem wśród rdzennych mieszkańców Syberii. Spostrzegli oni, że poprawia im to nastrój, a także zwiększa wytrzymałość fizyczną i wzmacnia organizm, co miało ogromne znaczenie podczas trwania surowych zim.

Kliknij tu i dowiedz się więcej NeuroExpert - encyklopedia neurofizjologii online