Zdefiniuj siebie

Każdy superbohater musi mieć swojego arcywroga. A każdy arcywróg ma swoich fanów. Może dzieci niekoniecznie będą się utożsamiać z Lordem Voldemortem, Diaboliną, Jokerem czy Darthem Vaderem, ale dorośli miłośnicy fikcyjnych światów często nie kryją sympatii do wielkich złoczyńców. Naukowcy z Northwestern University przyjrzeli się temu zjawisku.

W ostatnich stu latach żadne pojęcie wywodzące się z tradycji Jogi nie zyskało takiej popularności jak czakry. Zaowocowało to pojawieniem się mnóstwa publikacji na ten temat i, co za tym idzie, wiedza o subtelnych centrach energetycznych w ludzkim ciele stała się ogólnie dostępna. Dziś czakry należą już do mainstreamu i często leżą u podstaw wielu kursów medytacyjnych w nurcie tak zwanego duchowego coachingu. Może dziwić więc fakt, że współczesna zachodnia wiedza o czakrach właściwie nijak się ma do tekstów źródłowych, czyli ezoteryki zawartej w Sanskrycie.

Nie chodzi tu oczywiście o sytuację, gdy nie możemy pozbyć się z głowy usłyszanej rano, natrętnej melodii. To nasze neurony - zmieniające swą aktywność, produkujące neuroprzekaźniki, czy wreszcie podrygujące wesoło w rytm zmieniającego się potencjału czynnościowego - tworzą orkiestrę, od której zgrania naprawdę wiele zależy. A kto lub co tym wszystkim dyryguje?