Co to jest Maca ekstrakt 20:1 | Lepidium meyenii?

Właściwości: Maca, nazywana często “peruwiańską” bądź “kobiecą Viagrą”, od lat wykorzystywana jest przez rdzenną ludność Ameryki Południowej jako afrodyzjak. Stosuje się ją też do radzenia sobie z problemami natury hormonalnej, jak menopauza czy nieregularne albo bolesne miesiączki. Współczesne badania naukowe dowiodły, że obecne w niej związki aktywne regulują pracę odpowiednich gruczołów, co skutkuje normalizacją poziomu hormonów – szczególnie płciowych. Właściwy poziom estrogenu łagodzi objawy menopauzy i wpływa korzystnie na cykl menstruacyjny, a także pośrednio chroni przed rozwojem osteoporozy. Zwiększenie poziomu testosteronu wpływa zaś na wzrost libido – zarówno u mężczyzn, jak i u kobiet. Suplementacja Maca jest również wskazana dla panów, którzy starają się o potomstwo, gdyż znacząco poprawia jakość nasienia.

Niezwykle wysoka zawartość substancji odżywczych (od kwasów tłuszczowych i aminokwasów po witaminy i minerały) oraz szerokiego spektrum związków aktywnych sprawiają, że korzeń Maca jest też bardzo skutecznym adaptogenem. Nic w tym dziwnego, skoro roślina ta sama jest w stanie zaadaptować się do tak ekstremalnych warunków, jakie panują w miejscu jej naturalnego występowania – wysoko w Andach. Bardzo wysoko! Nie dziwi więc też fakt, że już dwutygodniowa suplementacja wyciągiem z korzenia Lepidium meyenii przynosi wyraźną poprawę wytrzymałości i kondycji fizycznej. Jeśli dodać do tego korzystny wpływ Maca na tkankę chrzęstną stawów, okazuje się, że jest to doskonały dodatek do przedtreningowego koktajlu.

Korzystne działanie korzenia L. meyenii na tym się nie kończy. Jego spożywanie powoduje m.in. zwiększenie stężenia w mózgu acetylocholiny – neuroprzekaźnika odpowiedzialnego za procesy związane z uczeniem się, poprawia więc funkcje poznawcze. Stymuluje też produkcję kolagenu, co ma wpływ na (wspomnianą już) kondycję stawów oraz zdrowy wygląd skóry. Chroni też komórki przed działaniem wolnych rodników i niektórych toksyn. No cóż, w końcu to kolejny “żeń-szeń” – peruwiański tym razem.

Występowanie: Pieprzyca peruwiańska (Lepidium meyenii), inaczej Maca, to dwuletnia roślina zielna należąca do rodziny kapustowatych (Brassicaceae), która spokrewniona jest z kalarepą, rzepą, kapustą czy kalafiorem. Naturalnie występuje w peruwiańskich Andach, gdzie rośnie na wysokości 3500–4500 metrów n.p.m. Stanowi jedną z nielicznych jadalnych roślin rosnących tak wysoko. Potrafi znieść ekstremalne warunki środowiskowe – jest bardzo odporna na działanie silnego wiatru oraz na wpływ niskich temperatur i silnego nasłonecznienia. Charakterystyczne dla rośliny są mięsiste, bulwiaste korzenie o różnej barwie i wyglądzie przypominającym rzepę. To one stanowią surowiec zielarski.

W tradycyjnej medycynie Peru pieprzyca stosowana jest od ponad 2 tys. lat jako środek wzmacniający organizm i poprawiający płodność, a także zwalczający dokuczliwe objawy miesiączki i menopauzy. Pierwsza wzmianka o roślinie pojawiła się w 1553 roku, w pierwszej części “Kronik Peru” (“Crónicas del Perú”), autorstwa hiszpańskiego konkwistadora Pedro Cieza de León. W Europie po raz pierwszy pieprzyca peruwiańska pojawiła się prawdopodobnie już około 1536 roku, za sprawą kapitana Hernando de Soto, który miał przywieźć ją do Hiszpanii po podboju imperium Inków.

Szczypta biochemii: Substancjami, którym korzeń Maca zawdzięcza swoje właściwości są liczne związki biologicznie aktywne: glukozynolany, makamidy, makaeny, alkaloidy, taniny, saponiny, fitosterole. Makaeny – wielonienasycone kwasy tłuszczowe – oraz makamidy – ich azotowe pochodne – występują wyłącznie w korzeniach maca. Ponadto jest on bogaty w składniki odżywcze, zawiera bowiem 59% węglowodanów, 10-16% białka, 8,5% błonnika oraz 2,2% tłuszczów. Oprócz nich, w roślinie zawarte są także: mikro- i makroelementy (wapń, żelazo, miedź, cynk, mangan, selen, sód i potas) oraz witaminy (A, B1, B2, B6, B12, C, E i K).

Ciekawostka: Korzeń pieprzycy peruwiańskiej występuje w ponad 13 różnych odmianach kolorystycznych, od białej do czarnej. Najpopularniejsze z nich to żółta, czerwona i czarna. Odmiany te zwane są ekotypami Maca. Różnią się między sobą nie tylko kolorem, lecz także wielkością i kształtem korzenia oraz co nieco właściwościami. Przykładowo maca żółta najlepiej wpływa na płodność, podczas gdy maca czarna korzystnie wpływa na koncentrację i pamięć. Za różnice kolorystyczne korzeni odpowiedzialne są przede wszystkim antocyjany – rozpuszczalne w wodzie pigmenty, których kolor ulega zmianie w zależności od pH. Rośliny bogate w antocyjany to m.in. fioletowa kukurydza, czarny ryż, czerwona kapusta, aronia, jagody, żurawina, jeżyny.

Kliknij tu i dowiedz się więcej NeuroExpert - encyklopedia neurofizjologii online