Buzdyganek ekstrakt 80% | Tribulus terrestris

Buzdyganek ekstrakt 80% | Tribulus terrestris – podstawowe informacje

Właściwości: Co sprawia, że jakąś roślinę uważamy za chwast? Na pewno jej odporność i plenność, czyli zdolność do sprawnego rozmnażania. No i przede wszystkim to, że nie jest dla nas użyteczna. Czy jednak nie nazbyt łatwo przypisujemy roślinom to szpetne miano? Buzdyganek naziemny jest idealnym przykładem na to, że “chwasty” można jednak wykorzystać. I to z zadziwiającymi czasem efektami!

Tribulus terrestris jest niezwykle odporny i potrafi wyrosnąć praktycznie na każdej glebie (z pustynnym piaskiem włącznie). Pewnie między innymi z tego powodu medycy od Bliskiego Wschodu, przez Indie, aż do Chin zalecali jego spożywanie w celu wzmocnienia organizmu. Dziś poznaliśmy już niektóre mechanizmy działania, które sprawiły, że Tribulus rzeczywiście oddziałuje na organizm człowieka przystosowawczo. Najbardziej ogólnie działa na układ krwionośny. Przede wszystkim pozwala obniżyć ciśnienie krwi i poziom cholesterolu. Nikt nie zaprzeczy, że w dzisiejszych czasach jest to działanie nad wyraz pożądane. Co więcej, jego lekkie działanie przeciwbólowe i zdolność do podnoszenia poziomu testosteronu wpływa na poprawę kondycji fizycznej.

Z poziomem testosteronu (tak u mężczyzn jak i u kobiet) nierozerwalnie związane jest libido. Łatwo więc się domyślić, że podnosząc aktywność tego hormonu możemy skutecznie poprawić zarówno męską sprawność seksualną, jak i zwiększyć doznania i ochotę obu zaangażowanych stron. Podczas testów klinicznych wykazano, że przyjmowanie wyciągu z buzdyganka poprawia satysfakcję kobiet ze współżycia, właściwie niezależnie od tego, kto go spożywa – kobieta, czy jej partner. W tym momencie chciałoby się zawołać: “Bądź jak chwast: Odporny, silny i płodny!” A Tribulus ci w tym pomoże.

Występowanie: Buzdyganek naziemny (Tribulus terrestris) to jednoroczna roślina należąca do rodziny kotowatych (Zygophyllaceae).  Charakterystyczne dla tej rośliny są żółte kwiaty oraz małe, zielone owoce, składające się z pięciu ziarenek (tzw. zadziorów), przypominające gwiazdę i pokryte ostrymi kolcami. Tribulus potrafi rosnąć na prawie każdej glebie, choć preferuje miejsca suche i ciepłe, najlepiej dzikie i niezamieszkane. Naturalnie występuje w trzech obszarach świata: w Dalekowschodniej Azji (Indie, Chiny, Wietnam), w Europie Południowo-Wschodniej, Iranie i Turcji oraz w Południowej Afryce.

W tradycyjnej medycynie perskiej (Unami) roślina ta jest uznawana za afrodyzjak, środek uspokajający i moczopędny. Już wieki temu panowie korzystali z właściwości buzdyganka, by poprawić możliwości seksualne. Jednak roślina ta to nie tylko afrodyzjak. W tradycyjnej medycynie Chin (TCM) i Indii (Ajurweda) buzdyganek jest stosowany od tysiącleci przede wszystkim jako środek o działaniu wzmacniającym. Według TCM usprawnia przepływ energii Qi, łagodzi dolegliwości skórne czy oczyszcza oczy. Natomiast według Ajurwedy dodaje sił i rewitalizuje ciało.

Szczypta biochemii: Substancjami, którym buzdyganek zawdzięcza swoje właściwości są przede wszystkim saponiny steroidowe, do których należą m.in.: trybulozyna, trybulozyd, teresterozyd, herman, hermina.  Pod względem chemicznym należą one do glikozydów roślinnych o właściwościach powierzchniowo czynnych. Oprócz nich, w roślinie zawarte są także: flawonoidy (astragalina, kemferol, rutyna, kwercetyna), fitosterole (kampesterol, daukosterol, stigmasterol), fenolokwasy (kwas chlorogenowy), aminokwasy (kwas glutaminowy i asparaginowy). Ponadto roślina jest źródłem witaminy C i minerałów.

Ciekawostka: Tribulus terrestris tak swoją łacińską nazwę jak i polską zawdzięcza kolczastym nasionom. Przypominają one bowiem buzdygan – broń obuchową o często gwiaździstej głowicy. Buzdyganek był nawet rzeczywiście używany jako broń. Południowoafrykańskie plemiona wykorzystywały niesamowicie twarde i kolczaste nasiona tej rośliny, ponieważ bardzo łatwo przebijają podeszwy stóp, a nawet cienkich butów. Zbierano je, moczono w truciźnie, a następnie rozsypywano na drodze wroga.

Kliknij tu i dowiedz się więcej NeuroExpert - encyklopedia neurofizjologii online